Vandaag is het zaterdag 27-3-2021. We zijn langer dan een jaar bezig met corona. Over veel meer wordt er niet gesproken meer lijkt het soms wel. Nou ja, even wat verkiezingen tussendoor, een paar demonstraties en wat persoonlijk nieuws, dat wel natuurlijk. Noem het maar niks 😊.
En dat er veel over gesproken wordt, is helemaal niet gek. We zijn in een situatie terecht gekomen sinds vorig jaar, die niemand op deze wereld al eerder heeft meegemaakt, zo groots, zo veel omvattend, zo voelbaar in elk land. Een situatie waar iedereen mee van doen heeft. Of je nu wil, of niet.
Hoe ben je er in het afgelopen jaar mee omgegaan? Welke fases ben je doorgegaan?
Ik hoor veel verschillende verhalen van cliënten. Over angst tot aan uitdaging. Van verveling tot aan het verzinnen van nieuwe vrijetijdsbesteding. Over stress, ziekte en gezondheid, verhalen over geboorte in deze tijd tot doodgaan in een pandemie. Van geldproblemen tot veel, soms heel veel moneys verdienen. Een ernstige pandemie met ontzettend veel kanten. Voordelen, nadelen, wit, zwart, grijs en alles wat er tussen in zit.
We proberen met elkaar, over het algemeen, het pad te bewandelen, of misschien wel te ‘berennen’, waarmee we zo snel mogelijk uit deze situatie komen. Wetenschappers werken hard en zetten het beste beentje voor. Vaccins zijn in no-time ontwikkeld. Knap. Ook al roept het soms ook vragen op over veiligheid en lange termijn effecten. En dat vragen is niet gek. Heel begrijpelijk zelfs.
In tijden van crisis worden meningen vaak extremer en is de kunst te blijven luisteren naar elkaar. Ook al liggen standpunten soms ver uit elkaar. Er valt altijd van elkaar te leren. Je hoeft niet te gaan denken zoals die ander, maar elkaar respecteren blijft belangrijk.
Gisteren heb ik een webinar gevolgd over diversiteit. Dit gaf weer stof tot nadenken. Een van de dingen die aan de orde kwam: Mensen zijn geneigd zich in hun eigen subgroep terug te trekken. Dat geldt ook nu, in deze crisis, denk ik. Het is fijn om met gelijkgestemden te zijn. Dat is gemakkelijk. Dat bevestigt jouw standpunt en zorgt er voor dat je er meer van overtuigd raakt, dat jij gelijk hebt. Dat wij in ‘ons clubje’ gelijk hebben.
Op de middelbare school heb ik ooit al eens meegedaan aan een experiment wat hierover ging. Op individueel niveau vulden wij allemaal eerst een vragenlijst in. Deze vragenlijst ging over hoe je over bepaalde zaken dacht. Waarover weet ik niet meer precies. De onderzoekers deelde ons in groepjes in. Later bleek dat dit een groepje met mensen was, die ongeveer op dezelfde manier de vragenlijst hadden ingevuld. In het groepje bespraken wij onze standpunten met elkaar. We waren het best wel met elkaar eens. Dit was achteraf helemaal niet zo gek natuurlijk. Daarna vulden we nogmaals dezelfde vragenlijst in. En wat bleek? Iedereen was nog sterker achter zijn mening gaan staan!
Realiseer je, dat als jij je terug trekt in jouw subgroep met mensen die dezelfde mening hebben, dat het jouw mening en die van de anderen in dezelfde groep, zal versterken. Daar hebben we allemaal, vaak onbewust, last van. Dat is niet bijzonder. Dat is logisch. Want jouw mening wordt bevestigd. En dan kun je denken: dat zal dus wel waar zijn!
De grote vraag die jij jezelf kan stellen is: Is dat ook echt zo?!