Kun jij het je nog herinneren?
Wat deed jij als kind op zondag?
Ik kan mij herinneren dat de zondag altijd eeuwig duurde. Er kwam geen eind aan. Soms mocht ik niet spelen met mijn vriendinnetje en dan duurde de hele dag drie keer zo lang als anders… het was daarom een verademing als op maandag de school weer begon. En begrijp het niet verkeerd hoor, mijn jeugd was heerlijk. Een fijn thuis en lieve familie, dat was het probleem niet.

Tegenwoordig is het bij mij in huis anders. Dan is de zondag gevuld met bezoekjes aan familie, sport (wandelen met mijn vriendin), verjaardagbezoek, een beetje werken, een wasje draaien en bedenken wat we in de avond gaan eten.

Het zijn allemaal helemaal geen vervelende dingen. En ik hoef geen moment na te denken wat te doen. De kinderen ook niet… vriendjes wandelen gewoon binnen. De dag is goed gevuld 🙂
 
En toch… soms bekruipt mij dat gevoel van vroeger. In die zin, dat ik verlang naar de rust en het niets moeten. Niets hoeven op die ene dag. Als ik niet oppas zijn alle dagen gelijk. Wordt er altijd wel gewerkt, gewassen en eten gekookt. En misschien zijn dat ook wel de meest cruciale zaken in het leven? En mag ik blij zijn dat mijn dagen daaruit bestaan, kijkend naar de wereld om mij heen.

Toch is het ook heerlijk om af en toe eens helemaal niets te doen. En wat zo fijn is, dat schijnt ook ergens nog goed voor te zijn!
Als je je verveelt, kom je op leuke ideeën. Als je lummelt op de bank, doe je energie op. Als je even in het niets staart, bedenk je opeens de oplossing voor het dilemma waar je al langer over nadacht. Waarom doe ik dat dan zo weinig?

Meer vervelen, nietsdoen en lummelen dus. Dat levert uiteindelijk creatieve oplossingen op, waarbij je ook nog eens het gevoel hebt, dat het vanzelf gaat. FLOW.

Aan goede voornemens doe ik niet dit jaar. Dat helpt zo weinig. Maar nu ff lekker op de bank hangen. Dat mag! Heerlijk!